Toon je leiderschap, of ben je gewoon eigenwijs?

Zo herken je de signalen

Wie leiderschap toont, krijgt aanzien. Dat heb je van jongs af aan geleerd. Dus ben je je leven in gaan vullen op basis van je eigen initiatief. Het ene na het andere plan tuig je op. Mensen maken jou niks wijs: jij weet precies wat er nodig is, en ook wat anderen nodig hebben. Soms zelfs beter dan zij. Maar de jaren gaan voorbij en langzaam begin je je toch iets af te vragen. Is wat jij toont leiderschap? Of ben je vooral eigenwijs? Die scheidslijn is namelijk niet altijd even helder.

Gelukkig heb je voor dat soort vragen The School of Life. Wij zijn bekend met dit veelgehoorde vraagstuk en helpen je graag een stapje verder in het uitvogelen van jouw situatie. Hieronder vind je daarom 8 veel voorkomende signalen die er op kunnen wijzen dat wat je tot nu toe altijd zag als prijzenswaardig leiderschapsinitiatief, eigenlijk een ordinaire uiting is van stijfkoppigheid.

1. Je prijst jezelf erom dat je meestal het laatste woord hebt

Discussies zijn er in jouw organisatie genoeg. Bijna dagelijks bespreekt men of het nou wel zo slim is om nog meer geld in dit project te steken. Of de baten en de kosten goed tegen elkaar zijn afgewogen. En in al die gesprekken valt telkens een ding op: na een uitgebreid heen en weer tussen jou en je collega’s, heb jij het laatste woord. Telkens weer wordt iedereen stil van jouw gewichtige inbreng. Vreemd, wel, dat er zelden iets met je wijze raad gebeurt.

2. Je begint met praten voordat de ander is uitgepraat

In de gesprekken die je voert, komt het regelmatig voor dat je, nog terwijl iemand een punt aan het maken is, plots een briljant, maar dan ook echt geniaal idee hebt. Je weet trouwens toch al precies wat deze persoon gaat zeggen, en hebt ook al minstens twee argumenten bedacht waarom dat plan niet gaat werken, dus jouw idee kan best tussendoor. Het idee is zelfs zó goed, dat je weet dat je je gesprekspartners zonder al te veel moeite mee gaat krijgen. Dat is je al voordat je interrumpeert duidelijk.

3. Wat anderen doen, vind je meestal onzin (en dat zeg je ook)

Je collega’s kunnen nog veel van jou leren. Ze zitten niet ergonomisch aan hun bureau, eten ontzettend ongezond, en doen veel te weinig aan sport. Ook zetten ze de verwarming veel warmer dan goed voor ze is, zouden ze er beter aan doen om met de trein reizen dan met het vliegtuig, en mogen ze echt wat meer over hun gevoel praten. Dit vertel je ze regelmatig, subtiel, maar zonder succes. Ze kunnen trouwens ook veel effectiever werken als ze het net even wat anders aanpakken, maar daar begin je al niet meer over.

4. De richting die je collega’s inslaan heeft geen invloed op die van jou of andersom

Om je heen gebeurt van alles, maar jij laat je hier niet door beïnvloeden. Aangepaste KPI’s deren jou niet, het management heeft namelijk geen flauw idee van wat er in de dagelijkse praktijk gebeurt. Als jij net als iedereen die nieuwe koerswijziging zou volgen, valt het bedrijf uit elkaar. Dus dat ga je niet doen. Je staat hierin alleen, maar dat heb je over voor de goede zaak. Het is een kwestie van tijd voordat je collega’s het ook gaan zien.

5. Collega’s nemen je steeds minder serieus

Telkens als je iets zegt, zeggen je collega’s: “daar zul je ‘[jouw naam]’ weer hebben, hoor! Was jij niet bezig met het uitwerken van een verbluffend superproject om de board mee blij te maken?” Zulke opmerkingen kunnen erop wijzen dat je vervreemd bent geraakt van je team. Zeker in combinatie met de andere signalen uit deze blog zouden dit tekenen kunnen zijn van een uit de hand gelopen vorm van eigenwijsheid.

6. Je wordt telkens ontslagen

Of een ander signaal: je contract is in de afgelopen 5 jaar maar liefst 7 keer niet verlengd. Dat komt vooral doordat de bazen van de bedrijven waar je telkens weer hoopvol aan de slag gaat, eigenlijk nooit open staan voor de innovatie die jij inbrengt. Wel echt zonde, denk je dan vaak als je de ontslagmeeting weer in je agenda ziet verschijnen. Met hun status en ervaring zouden die mensen toch beter moeten weten.

7. Als formeel leider krijg je geen tegenspraak

Je werkt als oprichter of als CEO aan de top van je bedrijf. Het ultieme bewijs dat je een succesvol leider bent. Daar is geen twijfel over. Je team draagt je op handen. Ze geven je bijvoorbeeld nooit weerwoord. Bij elke beslissing vraagt je team je om jouw doorslaggevende besluit: zelfs als er nieuwe sponsjes besteld moeten worden. Jouw visie op sponsjes is dan ook onovertroffen. Je bent echt, wat ze noemen, onmisbaar. Vroeger was dat wel anders, maar je hebt ze jaren geleden voor eens en altijd overtuigd van jouw uitzonderlijke leiderschapstalent.

8. Je hebt een onbestemd gevoel van irritatie over jezelf

Elke keer als je net iets hebt gezegd, moet je de neiging onderdrukken om jezelf met een honend stemmetje na te praten. Je bent bij voorbaat al vermoeid van je eigen acties, en krijgt zelden een ondersteunend woordje van je collega’s. Dat begrijp je wel, want je hebt ze gisteren nog allemaal voor nietsnutten uitgemaakt. En hoewel je nog steeds vierkant achter die uitspraak staat, knaagt er toch iets. Misschien is jouw leiderschap zonder dat je het doorhad eigenwijsheid geworden?

Bonussignaal: Je collega’s noemen je eigenwijs

Even goed opletten, nu. Noemen je collega’s je eigenwijs? Dat zou er zomaar op kunnen wijzen dat je toch iets vaker naar dat knagende stemmetje in je hoofd moet luisteren. Maar natuurlijk is het ook mogelijk dat ze je hiermee eigenlijk iets anders willen vertellen. Dat ze je een buitengewoon sublieme leider vinden, bijvoorbeeld. Ja, eigenlijk is dat een veel logischere verklaring, toch?