Istanbul Admin

Sıradan bir çift bir yıl içinde ortalama 30 ila 50 önemli tartışma yapar: ‘önemli’, yani medeni diyalog kurallarından keskin bir biçimde ayrılan, filme alıp arkadaşlarımıza göstermenin rahatsız edici olacağı, belki biraz çığlığın, biraz göz devirmenin, aşırı duygusal suçlamaların, çarpılan kapıların olduğu ve hakaret içeren kelimelerin özgürce savrulduğu bir karşılaşma.

Düğün fotoğrafları özel bir günün mutluluk verici kayıtlarından ibaret değildir. Daha büyük ve daha derin bir rolleri vardır. 

Terk edildik ve şu an en çok ihtiyacımız olan şey bunun nedenini anlamak.

Akli dengemizi neredeyse paramparça edecekmiş gibi görünen bazı yerler vardır; çok fazla gevezelik ve gürültünün olduğu, görüş alanımızda her zaman bir ekran bulunan, telefonun durmaksızın çaldığı ve bu koşullarda sorunlarımız üzerinde sağlıklı düşünemediğimiz yerler. Sakin kalabildiğimiz, kaygılarımızı yatıştırmaya uygun olan yerlerin ise hayal dünyamıza yolculuk yapmamıza imkan sağlayan yerler olduğu söylenebilir. 

Şakalar ve komik kavrayışlar bir ilişkinin temel gerilimlerini sihirli bir şekilde çözmez. Ancak onları çok daha az baskıcı hale getirebilirler. Sıklıkla, aşkta yüzleştiğimiz farklılıklar umutsuzluk ve katıksız neşe arasında değil, zorluğun başa çıkılabilir ve başa çıkılamaz düzeyleri arasındadır ya da (metaforik bir ifadeyle) fırtınaya göğüs geren bir gemi ile kayalara sürüklenen bir gemi arasında.

O gün ilk kez evden dışarıda yürüyüşe çıkan insanların dikkate değer bir aydınlık ve huzurlu bir hava fark ettikleri, bunun bir umut dalgasını ve bildik sorunlara taze bir kararlılıkla bakma isteğini tetiklediği güneşli bir gün hayal edin.

Hayatın anlamını çok yoğun bir biçimde ya da çok alenen merak etmek kulağa tuhaf, talihsiz ve istemsizce gülünç olan bir uğraş gibi gelir. Bu sıradan bir ölümlünün yapması gereken ya da mesafe kat edebileceği bir şey değildir. Bu görevi üstlenmek ve yanıtını kendi hayatlarında keşfetmek için yeterli donanıma sahip birkaç seçkin kişi varsa da bu sevda pek çoğumuza göre değildir. Anlamlı hayatlar olağanüstü insanlar içindir: büyük ermişler, sanatçılar, alimler, bilim insanları, doktorlar, aktivistler, kaşifler, ulusal liderler... 

Kendimizi daha iyi anlayabilen ve acı içindeki ruhlarımızı sakinleştiren şeylerin kıymetini bilen insanlar olabilseydik itirafın gücünü çok daha fazla ciddiye alırdık. Düzenli olarak, en azından haftada bir, en mahrem, tehlikeli, acınası ya da korkutucu düşüncelerimizi konuşarak içimizi boşaltmanın hayattaki en kurtarıcı, en iyileştirici faaliyetlerden biri olduğunu fark ederdik.

Mükemmel olmak için çok çaba harcarız. Oysa çekici olanın başarısızlık olması ironiktir. Başkaları yaşadığımız sorunlarda bizim de kendimizi yalnız hissettiğimizin kanıtlarını duymak isterler: cinsel hayatlarımızın ne kadar anormal olduğunu; kariyerimiz konusunda ne kadar yanlış bir seçim yapmış olduğumuzu; ailemizi bir türlü memnun edemediğimizi; neredeyse her zaman kaygılı olduğumuzu.