Istanbul Admin

Son zamanlarda yemek oldukça el üstünde tutulan bir konu. Ünlü şeflere, diyet önerilerine, yeni restoranlara ve yemek programlarına bir hayli rağbet var. Yediklerimiz konusunda toplu bir saplantı geliştirdiğimiz bile söylenebilir.

Duygusal olgunluğa erişmemiş insanlar son derece çekici ve zaman zaman eğlenceli olabilirler. Yine de genel bir kural olarak onlara uzak bir tarihe randevu vermemiz, belki bir on ya da yirmi yıl sonra tekrar geri dönmemiz daha iyi olur. Sonuçta hayat, duygusal bir olgunluğa erişmek için çabalamayan insanlara vakit ayırmak için çok kısa, çok ilginç ve çok yalnızdır.  

İnsan olmaya dair en temel ama aynı zamanda en yıpratıcı şeylerden biri kendimizi anlamanın çok zor olmasıdır.

Psikoterapi; duygusal sağlığımızı güçlendirme, ilişkilerimizi geliştirme, ailevi yaraları sarma ve mesleki potansiyelimizi derinleştirmemize yardım etme gücü ile son yüz yılın en değerli keşiflerinden biri olmuştur.

Eğer duygusal büyüme dürtüsü başıboş bırakılır ve bizim için bir kör nokta olarak kalmaya devam ederse, sesini duyurabilmek için bütün hayatımıza kısa devre yaptırabilir. 

Her insan ara sıra endişelenir ancak bazılarımız için bu çile ömür törpüleyen düzeydedir: Her ne kadar nankörlük etmek ya da tuhaflaşmak istemesek de aşağı yukarı her an kaygılı hissederiz.

‘Yaratıcılık’ modern zamanların en saygın kavramlarından biridir ve bunun bir sonucu olarak da bir yandan yaratıcı olduğumuzu hissetmek isterken bir yandan da hayatlarımızın bize yaratıcı olmak için yeterince fırsat sunmadığından yakınırız.

Normalde içimizde taşıdığımız ve hayatlarımızı yavaş yavaş aşındırmakta bir sorun görmeyen endişe, panik atak sırasında bir anda fikrini değiştirip bizi mümkünse en kısa sürede öldürmeye çalışmanın daha iyi olacağına karar verir.

Pek çok açıdan gerçek birer mühendislik harikası olan insan zihnine ve bedenine sıklıkla övgüler dizeriz. Haksız da sayılmayız; zira beynimiz, kesirli denklemler çözmeye, Fince’den Bengal diline tercüme yapmaya, La Traviata...